عناصر آلیاژی زمانی که به آلیاژهای آلومینیوم اضافه می گردد ممکن است اثرات رسوب سختی، اصلاح دانه ها، پراکندگی استحکام ، سختی محلول جامد، اصلاح دانه ها، تغییر فاز های بین فلزی، جلوگیری از رشد دانه ها در دماهای بالا (در حین آنیل کردن )، مقاومت به سایش و سایر خواص سایش و روانکاری (تریبولوژیکی) ایجاد و افزایش می دهد.

آلومینیوم زمانی یک فلز گران‌بها و ارزشمندتر از طلا به حساب می‌آمد و امروزه به‌ عنوان فلزی صنعتی مورد توجه قرار گرفته است.

^{اگر چه آلومینیوم، یک عنصر فراوان در پوسته زمین است (۱۸٪)، این عنصر در حالت آزاد خود بسیار نادر است و زمانی یک فلز گران‌بها و ارزشمندتر از طلا به حساب می‌آمد. بنابر این، به‌ عنوان فلزی صنعتی اخیرا مورد توجه قرار گرفته و در مقیاس‌های تجاری تنها بیش از ۱۰۰ سال است که مورد استفاده‌ است. در ابتدا که این فلز کشف شد، جدا کردن آن از سنگ‌ها بسیار مشکل بود و چون کل آلومینیوم زمین به‌صورت ترکیب بود، مشکل‌ترین فلز از نظر تهیه به شمار می‌آمد.}

ترکیب منحصر به فرد و خواص عالی آلومینیم باعث شده است این فلز یکی از مهمترین مواد مهندسی و ساخت مصالح به شمار آید. جرم سبک ،استحکام به وزن بالا و مقاومت بالا در مقابل خوردگی و زنگ زدگی آلومینیم را تبدیل به یک فلز عالی نموده است. آلومینیم قابل بازیافت است و با محیط زیست سازگار است. آلومینیم با دوام است و سالها بدون پوسیدگی کار می کند. چه از نظر کیفیت و چه از نظر ارزش آلومینیم کاربردی ترین فلز بعد از آهن به شمار می آید و تقریبا در تمامی بخش های صنعت دارای اهمیت می باشد.